Πώς μετράμε την ανθρωπιά;

Η ανθρωπιά ορίζεται ως η ιδιότητα αυτού που είναι καλός άνθρωπος, έχει καλοσύνη, διαπνέεται από συμπόνια, υψηλό αίσθημα αλληλεγγύης και νοιάζεται για τον συνάνθρωπό του. (Μπαμπινιώτης, 2012) Είμαι από την Κοζάνη, μια μικρή πόλη της Δυτικής Μακεδονίας. Αν έκανα την ερώτηση αυτή στους συμπολίτες μου πολλοί θα θεωρούσαν ότι φέρουν την ιδιότητα της ανθρωπιάς, μη εξαιρουμένης της γράφουσας. Με λίγη μεροληψία ίσως, θεωρώ ότι το ίδιο θα απαντούσε το σύνολο των Ελλήνων και στην εποχή της παγκοσμιοποίησης που βιώνουμε, μάλλον όλο το ανθρώπινο είδος στα πέρατα αυτού του μικρού πλανήτη. Δεν μπορώ να μιλήσω για τους άλλους συνανθρώπους μου, αλλά εμείς στην Κοζάνη έχουμε μεγαλώσει με μια λαϊκή απλότητα. Η συνταγή είναι εύκολη και   συνίσταται στα εξής:   ότι δεν φαίνεται κακό δεν είναι, υπάρχει μια δικαιολογία για τα πάντα και ευτυχία είναι μόνο ότι μπορεί να μετρηθεί. Και φυσικά είμαστε καλοί άνθρωποι. Απλά πράγματα, απτά. Έχεις δουλειά, έχεις οικογένεια, έχεις κοινωνική υπόσταση, μεγ

Elizabeth Bishop (Ελίζαμπεθ Μπίσοπ) - One Art( Μία τέχνη)



Η Ελίζαμπεθ Μπίσοπ γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1911 στο Worcester της Μασαχουσέτης. Θεωρείται ως μια από τις πιο σημαντικές και διακεκριμένες μορφές της αμερικανικής ποίησης του 20ού αιώνα. Ήταν ποιήτρια και διηγηματογράφος. Διακρίθηκε για την ποίησή της  και  το 1956 κέρδισε ένα βραβείο Pulitzer και το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου το 1970. Πέθανε στη Βοστόνη στις 6 Οκτωβρίου του 1979.







 Elizabeth Bishop  - One Art

 The art of losing isn't hard to master;
 so many things seem filled with the intent
 to be lost that their loss is no disaster.

 Lose something every day.  Accept the fluster
 of lost door keys, the hour badly spent.
 The art of losing isn't hard to master.

 Then practice losing farther, losing faster:
 places, and names, and where it was you meant
 to travel.  None of these will bring disaster.

 I lost my mother's watch.  And look! my last, or
 next-to-last, of three loved houses went.
 The art of losing isn't hard to master.

 I lost two cities, lovely ones.  And, vaster,
 some realms I owned, two rivers, a continent.
 I miss them, but it wasn't a disaster.

 Even losing you (the joking voice, a gesture
 I love) I shan't have lied.  It's evident
 the art of losing's not too hard to master
 though it may look like (Write it!) like disaster.




 Ελίζαμπεθ Μπίσοπ -  Μία τέχνη

 Την τέχνη της απώλειας δεν είναι δύσκολο να μάθεις.
 Τόσo πολλά πράγματα μοιάζουν αποφασισμένα
 να χαθούν που η απώλειά τους καταστροφή δεν είναι.

 Χάνε κάτι κάθε μέρα. Αποδέξου το νευρίασμα
 των χαμένων κλειδιών, της κακοξοδεμένης ώρας.
 Την τέχνη της απώλειας δεν είναι δύσκολο να μάθεις.

 Ύστερα εξασκήσου να χάνεις περισσότερα, να χάνεις
 γρηγορότερα: τόπους κι ονόματα, και το πού σκόπευες
 να ταξιδέψεις. Τίποτα απ' αυτά καταστροφή δεν φέρνει.

 Έχασα της μητέρας το ρολόι. Και κοίτα! το τελευταίο,
 ή το προτελευταίο, από τρία αγαπημένα σπίτια πάει.
 Την τέχνη της απώλειας δεν είναι δύσκολο να μάθεις.

 Έχασα δυο πόλεις, αξιολάτρευτες. Και, ακόμη πιο τεράστιους,
 κάποιους δικούς μου κόσμους, δυο ποταμούς, μιαν ήπειρο.
 Μου λείπουν, μα δεν ήταν δα καταστροφή.

 Ακόμη και χάνοντας εσένα (την αστειευόμενη φωνή,
 μια χειρονομία που αγαπώ) ψέματα δεν θα 'χω πει. Προφανώς
 την τέχνη της απώλειας δεν παραείναι δύσκολο να μάθεις
 αν και μπορεί να μοιάζει με (Γραφ' το!) με καταστροφή.


 Μετάφραση: Παναγιώτης Αλεξανδρίδης
 Πηγή : http://exbook3.blogspot.gr/2011/09/one-art.html

Σχόλια

  1. Με συγκινήσατε όσο δεν μπορώ να το πω με λόγια.

    Ειχα αρχισει να αισθάνομαι, αλλά δεν τόλμησα ως τώρα να το πάω παραπέρα, ότι ... φοβάμαι να το πω ...., ότι η τέχνη της απώλειας μποιρει να φέρει και αγαλλίαση!

    Ευχαριστω πολύ, πολύ!

    χρηστος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν ξέρω αν η απώλεια είναι ένα "φόνος" του "είμαι" ή του "έχω", αλλά το άλλοθι της ζωής είναι τόσο ισχυρό, που δύσκολα βρίσκεται ένοχος ακόμη κι όταν κανένας δεν είναι αθώος. Μη φοβάσαι λοιπόν. Ναι, η τέχνη της απώλειας μπορεί να φέρει κι αγαλλίαση και νομίζω πως είναι τελείως ανθρώπινο αυτό, το να αναζητούμε τη γαλήνη ακόμη κι όταν η ταραχή είναι ό,τι αγαπάμε. Εγώ σε ευχαριστώ Χρήστο μου, γιατί με συγκίνησες. Να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δε μπορώ με τίποτα να δεχτώ ότι η απώλεια μπορεί να φέρει αγαλλίαση . Ούτε τη θεωρώ τέχνη . Αγαλλίαση μπορεί να φέρει το δόσιμο και η απώλεια δεν είναι δόσιμο. Είναι απώλεια. Προσωπικά το έχω βιώσει σε μεγάλο βαθμό και θεωρώ καθαρά την άποδοχή τελικά της απώλειας σα στάση ζώής. Τίποτα παραπάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου