Elizabeth Bishop (Ελίζαμπεθ Μπίσοπ) - One Art( Μία τέχνη)

Η Ελίζαμπεθ Μπίσοπ γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1911 στο Worcester της Μασαχουσέτης. Θεωρείται ως μια από τις πιο σημαντικές και διακεκριμένες μορφές της αμερικανικής ποίησης του 20ού αιώνα. Ήταν ποιήτρια και διηγηματογράφος. Διακρίθηκε για την ποίησή της  και  το 1956 κέρδισε ένα βραβείο Pulitzer και το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου το 1970. Πέθανε στη Βοστόνη στις 6 Οκτωβρίου του 1979.

 Elizabeth Bishop  - One Art

 The art of losing isn't hard to master;

 so many things seem filled with the intent

 to be lost that their loss is no disaster.

 Lose something every day.  Accept the fluster

 of lost door keys, the hour badly spent.

 The art of losing isn't hard to master.

 Then practice losing farther, losing faster:

 places, and names, and where it was you meant

 to travel.  None of these will bring disaster.

 I lost my mother's watch.  And look! my last, or

 next-to-last, of three loved houses went.

 The art of losing isn't hard to master.

 I lost two cities, lovely ones.  And, vaster,

 some realms I owned, two rivers, a continent.

 I miss them, but it wasn't a disaster.

 Even losing you (the joking voice, a gesture

 I love) I shan't have lied.  It's evident

 the art of losing's not too hard to master

 though it may look like (Write it!) like disaster.

 Ελίζαμπεθ Μπίσοπ -  Μία τέχνη

 Την τέχνη της απώλειας δεν είναι δύσκολο να μάθεις.

 Τόσo πολλά πράγματα μοιάζουν αποφασισμένα

 να χαθούν που η απώλειά τους καταστροφή δεν είναι.

 Χάνε κάτι κάθε μέρα. Αποδέξου το νευρίασμα

 των χαμένων κλειδιών, της κακοξοδεμένης ώρας.

 Την τέχνη της απώλειας δεν είναι δύσκολο να μάθεις.

 Ύστερα εξασκήσου να χάνεις περισσότερα, να χάνεις

 γρηγορότερα: τόπους κι ονόματα, και το πού σκόπευες

 να ταξιδέψεις. Τίποτα απ' αυτά καταστροφή δεν φέρνει.

 Έχασα της μητέρας το ρολόι. Και κοίτα! το τελευταίο,

 ή το προτελευταίο, από τρία αγαπημένα σπίτια πάει.

 Την τέχνη της απώλειας δεν είναι δύσκολο να μάθεις.

 Έχασα δυο πόλεις, αξιολάτρευτες. Και, ακόμη πιο τεράστιους,

 κάποιους δικούς μου κόσμους, δυο ποταμούς, μιαν ήπειρο.

 Μου λείπουν, μα δεν ήταν δα καταστροφή.

 Ακόμη και χάνοντας εσένα (την αστειευόμενη φωνή,

 μια χειρονομία που αγαπώ) ψέματα δεν θα 'χω πει. Προφανώς

 την τέχνη της απώλειας δεν παραείναι δύσκολο να μάθεις

 αν και μπορεί να μοιάζει με (Γραφ' το!) με καταστροφή.

 Μετάφραση: Παναγιώτης Αλεξανδρίδης

 Πηγή : http://exbook3.blogspot.gr/2011/09/one-art.html