Πώς μετράμε την ανθρωπιά;

Αναρτήθηκε από την
Η ανθρωπιά ορίζεται ως η ιδιότητα αυτού που είναι καλός άνθρωπος, έχει καλοσύνη, διαπνέεται από συμπόνια, υψηλό αίσθημα αλληλεγγύης και νοιάζεται για τον συνάνθρωπό του. (Μπαμπινιώτης, 2012) Είμαι από την Κοζάνη, μια μικρή πόλη της Δυτικής Μακεδονίας. Αν έκανα την ερώτηση αυτή στους συμπολίτες μου πολλοί θα θεωρούσαν ότι φέρουν την ιδιότητα της ανθρωπιάς, μη εξαιρουμένης της γράφουσας. Με λίγη μεροληψία ίσως, θεωρώ ότι το ίδιο θα απαντούσε το σύνολο των Ελλήνων και στην εποχή της παγκοσμιοποίησης που βιώνουμε, μάλλον όλο το ανθρώπινο είδος στα πέρατα αυτού του μικρού πλανήτη. Δεν μπορώ να μιλήσω για τους άλλους συνανθρώπους μου, αλλά εμείς στην Κοζάνη έχουμε μεγαλώσει με μια λαϊκή απλότητα. Η συνταγή είναι εύκολη και   συνίσταται στα εξής:   ότι δεν φαίνεται κακό δεν είναι, υπάρχει μια δικαιολογία για τα πάντα και ευτυχία είναι μόνο ότι μπορεί να μετρηθεί. Και φυσικά είμαστε καλοί άνθρωποι. Απλά πράγματα, απτά. Έχεις δουλειά, έχεις οικογένεια, έχεις κοινωνική υπόσ...
1

Αντώνης Φωστιέρης - Τοπία του τίποτα

Αναρτήθηκε από την




Κοντινό

Μέριμνες επιούσιες
Μισθοί και ωράρια
Μόδες τηλέφωνα ταξίδια επιταγές
Κάτω από τόνους σκουπιδιών
Πατικωμένο βιαστικά 
Το αιώνιο.

(Κι εδώ, στον στύλο της γωνίας,
Αδύναμη
Μια λάμπα φέγγει
Σβήνοντας
Χιλιάδες άστρα.)









Έτσι κι εμείς

Σαν τον Κυναίγειρο, τον αδελφό του Αισχύλου.
Ξέρετε.
Που όταν οι Πέρσες απ' τον Μαραθώνα τρέξανε
Στα πλοία τους να φύγουν να σωθούν
Αυτός εμπόδισε μια τριήρη χώνοντας
Τα νύχια του στην πρύμη. Τού 'κοψαν
Το χέρι απ' τη ρίζα. Αιμόφυρτος
Συνέχισε με τ' άλλο.
Κι όταν το 'κοψαν κι εκείνο, σε ύστατη,
Μπήγει τα δόντια στο σκαρί ελπίζοντας
Να ματαιώσει, λέει, την αναχώρηση.
Να ματαιώσει, πώς; Ένας προς όλους;
Φούμαρα του μύθου, αμετροέπειες.
Την αναχώρηση την είχε δεδομένη. Πάλευε
Την καθυστέρηση μονάχα να κερδίσει.
Αφού (ομογάλακτος του Αισχύλου) το 'νιωθε:
Κάθε λεπτό είν' από μόνο του μια νίκη. Πάλευε
Την καθυστέρηση μονάχα να κερδίσει.
Σαφώς την καθυστέρηση.
Με νύχια
Και με δόντια.


Αντώνης Φωστιέρης - Έτσι κι εμείς
Από τη συλλογή «Τοπία του τίποτα»
Εκδόσεις Καστανιώτη

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου