Ν.Σ. - Ο χορός του φωτός

..και πες μου αν θέλεις, τι είναι για σένα η χαραυγή;

Είναι μια αποκάλυψη.

Νωχελική ανάκριση,  

μια  διαλογή που αρχίζει:

μακρινά, κοντινά,

μελλούμενα και χθεσινά

πολύτιμα και άχρηστα

εφόδια και βαρίδια.

Η μέρα ρωτά και οι απαντήσεις σου

βάφουνε στον ορίζοντα τους δρόμους:

λευκοί, γαλάζιοι, κόκκινοι, ασημένιοι, σκούροι

λεωφόροι και περάσματα,

σοκάκια και μονοπάτια απόκρημνα,

επιλογές ή διαταγές; 

 

Στο φως προβάλλει το σήμερα 

και το αβάσταχτο το πριν σκιά μένει ξωπίσω,

ανίκανη να εμφανιστεί άμα δε την κοιτάξεις.

Και παίρνει το κάθε βήμα το μήκος που του πρέπει,

ρίχνοντας του κορμιού σου όλο το βάρος

στο αδιαπέραστο  «τώρα».

Για λίγες στιγμές,

άρωμα αιωνιότητας και γεύση πεπρωμένου

να αφήνει στα μάτια σου η ομορφιά του κόσμου

κι εσύ κέντρο ακούνητο μες στις αχτίδες,

γίνεσαι ένα με το φως,

τα άπαντα και το πάντα.

Μια μυσταγωγία, διάρκεια και χαμός.

Χάδι χεριού αόρατου και

ίχνος λατρεμένο.

Φύσης φροντίδα, θαλπωρή

στης τόλμης να ζήσεις τη σφοδρή ριπή,

ασπίδα και κουράγιο η νέα αρχή.

Παίρνει τη μαύρη σκόνη σου, και τη θολή σου στάλα

πισθάγκωνα δεμένες,

αφήνοντας στα στήθη σου να ανθίσει μια ανάσα.

Σπίθα ανάβει η χαρά και φλόγα η ελπίδα,

στα ¾ του βαλς του χρόνου σφιχτά αγκαλιασμένες

Όσο κρατήσει ο χορός … μέσα στο φως..

υπάρχεις...!

κι έχεις μια μέρα ολόκληρη για να το απολαύσεις


Ν.Σ. - Ο χορός του φωτός

Πίνακας: Κλωντ Μονέ - Ο ανατέλλων ήλιος