Ν.Σ. – Αγάπης ελεγεία

Απόψε θέλω τα χέρια σου στους ώμους μου

και τα δικά μου θα βάλω στους δικούς σου.

Θέλω να αισθανθώ όλο το βάρος σου

κι εσύ να νιώσεις το δικό μου.

Είναι επικίνδυνο δικαίωμα,

φέρει ευθύνη η απόφαση.

Θα με ρίξεις; Εγώ;

Θα σπρώχνουμε πολύ!
Θέλει δύναμη μεγάλη,

τεράστια όσο περνάει ο καιρός

μα εσύ κρατήσου γιατί εγώ θα ‘μαι πάντα εδώ.

Δε θα ‘ναι επίθεση τούτο το αγκάλιασμά μας∙

Θα σε βαστάω, θα με βαστάς!

Θα σφίγγεις στις γροθιές σου το σώμα μου,

το καμωμένο από πόνο, χαρά και λαχτάρα

το αχόρταγο, λάβα και σίδερο μαζί.

Θα ξεχνάω σε κάθε σου χαμόγελο

πως κάνω προσπάθεια και θα ‘ναι γιορτή.

Στο γέλιο σου θα μακραίνουν τα νοήματα∙

θα λάμπει η ομορφιά σου,

ταξίδι εσύ απόκοσμο

σε μέρη που ο έβενος δεν τόλμησε να αγγίξει.

Κι εγώ θα σε κρατώ σφιχτά.

Σαν πέπλο στη ψυχή σου
θα αφήσω τα δάχτυλά μου να απλωθούν,

άκρια ο φόβος να μην βρει να ‘ρθει να ξαποστάσει

και γίνει ανίκητη η στιγμή.

Θα γίνω η ανάσα σου

και εκείνο το δυσβάσταχτο επόμενό σου βήμα.

Η αμμουδιά που σαν παιδί θα παίζεις μες στον ήλιο.

Η γύμνια σου άλλη ντροπή να μη σε συναντήσει∙

όσα δεν τόλμησες να βρεις μέσα μου θα γνωρίσεις.

Αερικό θα αφεθείς σ’ αγαπημένα λόγια,

χείλη που σε λατρέψανε γλυκά να σε ψελλίσουν.

Ο χρόνος σου δε θα ‘ναι πια

οι μέρες και οι μήνες,

θα γίνει κήπος μυστικός για τα λευκά σου λίλιουμ 

κι εσύ κόκκινο Ρόδο του Ισπαχάν αμάραντο

στο κέντρο του θα ανθίζεις.

Θα ‘ρθουνε γκρίζοι σταθμοί πολλοί.

Σημάδια μοβ θα αφήνουμε

και ανυπόφορες κραυγές τα στήθη θα γεννάνε.

Να σε αγγίξω δε θα θες κι όλα θα λυγίζουν∙

μα αρκεί στα μάτια μου το βλέμμα να σηκώσεις,

στις κόρες της επιμονής,

σαν πρώτη σου φορά να ξαναδείς

στα καστανά μου νάματα  

το χώμα που χτίζεται η αγάπη! 


N.Σ. - Αγάπης ελεγεία  

Πίνακας: Salvador Dali - The Ship (1935)