Αν σε ρωτήσω, «δεν
ξέρω» θα πεις.
Αλήθεια θα είναι κι
αυτό με τρομάζει.
Συρίγγιο η ψυχή∙
αίμα και πύον, τα μη
και τα πρέπει,
σταλάζουν στο χρόνο.
Μια δύναμη ψάχνεις,
ναυάγιο οι μέρες.
Ολόγυρα φόβος, κενό
και αλμύρα,
τσιρότα συγγνώμες,
πληγές επηρμένες.
Μάταια κοιτάζεις να
βρεις την ακτή σου.
Η στάθμη σου πέφτει,
βυθός οι ερωτήσεις,
φοβάσαι το βλέμμα
σου κάτω να ρίξεις.
Άγριος πνιγμός, οι
απαντήσεις.
Είναι εκείνο, το ένα
λεπτό…
Μια μέρα ξυπνάς,
ζέχνεις και τρέμεις∙
της αντοχής σου τη
δόση δεν βρίσκεις.
Στα μάτια σου ήχοι,
στα αυτιά σου εικόνες.
Κανείς δεν αλλάζει∙ εσύ
ο κανένας.
Ο χρόνος το θρέφει
το πρώτο «αλλιώς»,
οι γκρίζοι κρόταφοι «πια»
το βαφτίζουν,
μια συλλαβή για
εξήντα ανάσες.
Το ναι που δε
σκέφτηκες και το όχι που είπες,
ποτέ δε περίμενες
πως δρόμος θα γίνουν.
Άλλοτε δήμιος και
άλλοτε θύμα,
απόσταση πήρες από ό,τι
σε θρέφει.
Κι όταν ο δρόμος
γκρεμό συναντούσε,
στεκόσουν για
χρόνια,
-συντήρηση ο τρόμος-
κοιτώντας εκείνο το
άγριο λουλούδι,
τη μόνη σου ελπίδα,
τη μόνη γουλιά
στην απέραστη έρημο
των λαθών σου.
Γυαλί η ανάγκη,
κόβει τη σάρκα∙
Ματώνουν τα θέλω και
η όψη σου αλλάζει.
Τρεμάμενες οι κόρες
των ματιών σου
αφήνουν το χθες να
κυλήσει∙
πόθος να σβήσει για
πάντα,
τη τόσο ξένη, δική
σου ρυτίδα.
Μα είναι σκληρή η
ζωή και πειθήνια∙
τυφλά τιμωρεί στου
χρόνου το πρόσταγμα,
«μία στιγμή έχεις
μονάχα».
Ποτέ δε ξεχνάει!
Ποτέ δε γυρίζει!
Ποτέ δεν αλλάζει!
Μόνη διέξοδος και
λύση ακριβή,
που τα αργύρια δεν
ξεγελούν
και ο χρυσός δε τη
θαμπώνει∙
μεγάλη στροφή
και των αισθημάτων
όλων η συνιστώσα,
το τελευταίο βήμα
πριν την άβυσσο του ορίζοντα των
γεγονότων,
η συγχώρεση!
Εικόνα: Το Ωμ (Om, Aum, Ohm)
είναι ένα ιερό σύμβολο διαλογισμού στον Ινδουϊσμό, το Βουδισμό και το Ζαϊνισμό.
Μια από τις σημασίες του το ορίζει ως μια παλιά γραφή της Σανσκριτικής λέξης
"evam" που σημαίνει "κατά συνέπεια". Ωμ, επίσης ονομάζουν οι
Ινδουϊστές τoν πνευματικό ήλιο. Τα τρία μάντρας A, U, M επίσης αντιπροσωπεύουν
την εσώτερη, την εξώτερη και την υπερβατική κατάσταση της συνείδησης. Συνήθως προφέρεται σαν μια μακρά συλλαβή (Ωωωμ). Αποτελείται από τρεις ήχους, το «α», το «ου» και το «μ» (στα Σανσκριτικά τα φωνήεντα «α» και «ου» συγχωνεύονται και προφέρονται «ο») που συμβολίζουν τις τρεις Βέδες ή τα τρία στάδια της ζωής (γέννηση, ζωή και θάνατος).
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου