Πώς μετράμε την ανθρωπιά;

Η ανθρωπιά ορίζεται ως η ιδιότητα αυτού που είναι καλός άνθρωπος, έχει καλοσύνη, διαπνέεται από συμπόνια, υψηλό αίσθημα αλληλεγγύης και νοιάζεται για τον συνάνθρωπό του. (Μπαμπινιώτης, 2012) Είμαι από την Κοζάνη, μια μικρή πόλη της Δυτικής Μακεδονίας. Αν έκανα την ερώτηση αυτή στους συμπολίτες μου πολλοί θα θεωρούσαν ότι φέρουν την ιδιότητα της ανθρωπιάς, μη εξαιρουμένης της γράφουσας. Με λίγη μεροληψία ίσως, θεωρώ ότι το ίδιο θα απαντούσε το σύνολο των Ελλήνων και στην εποχή της παγκοσμιοποίησης που βιώνουμε, μάλλον όλο το ανθρώπινο είδος στα πέρατα αυτού του μικρού πλανήτη. Δεν μπορώ να μιλήσω για τους άλλους συνανθρώπους μου, αλλά εμείς στην Κοζάνη έχουμε μεγαλώσει με μια λαϊκή απλότητα. Η συνταγή είναι εύκολη και   συνίσταται στα εξής:   ότι δεν φαίνεται κακό δεν είναι, υπάρχει μια δικαιολογία για τα πάντα και ευτυχία είναι μόνο ότι μπορεί να μετρηθεί. Και φυσικά είμαστε καλοί άνθρωποι. Απλά πράγματα, απτά. Έχεις δουλειά, έχεις οικογένεια, έχεις κοινωνική υπόσταση, μεγ

Χόρχε Λουίς Μπόρχες - Εσύ





Μονάχα ένας άνθρωπος γεννήθηκε, μονάχα ένας άνθρωπος πέ-
θανε σ’ ολόκληρη τη γη.
Υποστηρίζοντας το αντίθετο, κάνεις απλώς στατιστική, μια ανέ-
     φικτη προέκταση.
Ανέφικτη, σα να εξισώνεις τη μυρουδιά της βροχής με το χτεσι-
     νοβραδινό σου όνειρο.
Ο άνθρωπος αυτός είναι ο Οδυσσέας, ο Άβελ, ο Κάιν, ο πρώτος
άνθρωπος που ταξινόμησε   τους αστερισμούς, κείνος που
ύψωσε την πρώτη πυραμίδα, αυτός που έγραψε τα εξά-
στιχα του βιβλίου των Αλλαγών, ο σιδεράς που χάραξε τα
ρουνικά στο σπαθί του Χένγκιστ, ο τοξότης ‘Ειναρ Ταμ-
πάρσκελβερ, ο Λουίς δε Λεόν, ο βιβλιοπώλης που γέν-
νησε τον Σάμιουελ Τζόνσον, ο κηπουρός του Βολταίρου,
ο Δαρβίνος στην πλώρη του Beagle, ένας Εβραίος στο θά-
λαμο αερίων και, με τον καιρό, εσύ και εγώ.
Μονάχα ένας άνθρωπος  πέθανε στην Τροία, στον Μέταυρο , στο
     Χέηστινγκς, στο Αούστερλιτς, στο Τραφάλγκαρ, στο
     Γκέτττισμπεργκ.
Μονάχα ένας άνθρωπος πέθανε στα νοσοκομεία, στα καράβια,
     σ’ αβάσταχτη ερημιά ή στην κρεβατοκάμαρα της ρουτί-
νας και των ερώτων .
Μονάχα ένας άνθρωπος κοίταξε την απέραντη αυγή.
Μονάχα ένας άνθρωπος αισθάνθηκε στον ουρανίσκο του τη
δροσεράδα του νερού , τη γεύση των καρπών και της
σάρκας.
Μιλάω για τον έναν, τον μοναδικό, αυτόν τον πάντα μόνο.


Χόρχε Λουίς Μπόρχες – Εσύ  
από τη συλλογή "Χόρχε Λουίς Μπόρχες – Ποιήματα"
Μετάφραση:  Δημήτρης Καλοκύρης
Εκδόσεις Πατάκη (2013)


Σχόλια