Ν.Σ. - Πηγάδι

Κείτομαι πεσμένη!
Θόρυβο πτώσης δεν άκουσα.
Νιώθω κρύο...υγρασία ατέρμονη, η θλίψη.
Βλέπω στοές παντού.
"Είναι κανείς εδώ;"
Φως! Πού είναι το φως;

Το έχω μάθει αυτό, είναι τούνελ!
Πρέπει να προχωρήσω. 
Φιγούρες, σκιές περνούν δίπλα μου,
πάνω μου, μέσα μου.
Αρχίζω κι εγώ να ακολουθώ...
Πρώτο βήμα προς τα πίσω, να δω τι έχει!
Κλωτσάω χαμόγελα!
Τα αρπάζω βιαστικά, διαλύονται σε κομμάτια.
Δεν  αγγίζονται οι αναμνήσεις.
 
Συνεχίζω! Δε μπορεί, θα βρω την άκρη, θα βρω κάποιον.
Τα τούνελ έχουν έξοδο!
Αισθάνομαι ζέστη. Α, ένα χάδι!
Σκύβω το κεφάλι, καίει το μάγουλό μου.
Πονάω και απομακρύνομαι.
Δε βρίσκει τόπο εδώ η αγάπη.

Περιμένω. Τίποτα!
Χρειάζομαι ένα κανόνα.
Τι λένε οι άλλοι;
Πρέπει, τώρα, κάνε, γίνε, μείνε, καθήκον, πέτυχε, έτσι.
Αυτοί ξέρουν...

Τρέχω, σκοντάφτω, ξεχνιέμαι,

χτυπάω σε πέτρες, λέξεις, σκέψεις, πράξεις!
Τα καταφέρνω!
Γίνονται πολλά!
Θόρυβος, σκόνη, εικόνες...
Τι λείπει...

Νιώθω νεκρή...κι όμως, είμαι εδώ!
Αγγίζομαι, υπάρχω... μα δεν είμαι!
Θέλω να ησυχάσω...να με σκοτώσω!
Πώς; Αυτό που υπάρχει;
Ό,τι ένιωσα, ό,τι έμαθα, ό,τι έγινα; Ό,τι κάνω!
Πονάω, σπαρταράω... ξεψυχώ.

Ανοίγω τα μάτια.
Σκοτάδι! Απόλυτο!
Νιώσε!  Κραυγάζω: "Νιώσε!"
Αλήθεια!
Κοιτάζω ψηλά...φως!
Ανοίγω τα χέρια, απλώνω τα πόδια.
Δε σκέφτομαι πια.  Ξανά μαθαίνω από την αρχή!
Στηρίζομαι στα πόδια μου δυνατά.
Ματώνω τους αγκώνες μου.
Άλλοτε γρήγορα, άλλοτε αργά.
Μια προσπάθεια τη φορά.
Ανεβαίνω... ανεβαίνω!

Βλέπω το πρόσωπό μου στο φως!
Τρομάζω μα γελάω!
Κουράζομαι μα γεμίζω!
Βγήκα...
Νιώθω ελεύθερη.
Κοιτάζω και βλέπω πρόσωπα, ακούω φωνές, αγγίζω σώματα!
Μυρίζω, γεύομαι...Ζωή!

κι όμως δεν ήταν τούνελ



Ν.Σ. - Πηγάδι

Πίνακας: Σαλβαδόρ Νταλί -  Γυναίκα στο Παράθυρο (Muchacha en la ventana)