Πώς μετράμε την ανθρωπιά;

Αναρτήθηκε από την
Η ανθρωπιά ορίζεται ως η ιδιότητα αυτού που είναι καλός άνθρωπος, έχει καλοσύνη, διαπνέεται από συμπόνια, υψηλό αίσθημα αλληλεγγύης και νοιάζεται για τον συνάνθρωπό του. (Μπαμπινιώτης, 2012) Είμαι από την Κοζάνη, μια μικρή πόλη της Δυτικής Μακεδονίας. Αν έκανα την ερώτηση αυτή στους συμπολίτες μου πολλοί θα θεωρούσαν ότι φέρουν την ιδιότητα της ανθρωπιάς, μη εξαιρουμένης της γράφουσας. Με λίγη μεροληψία ίσως, θεωρώ ότι το ίδιο θα απαντούσε το σύνολο των Ελλήνων και στην εποχή της παγκοσμιοποίησης που βιώνουμε, μάλλον όλο το ανθρώπινο είδος στα πέρατα αυτού του μικρού πλανήτη. Δεν μπορώ να μιλήσω για τους άλλους συνανθρώπους μου, αλλά εμείς στην Κοζάνη έχουμε μεγαλώσει με μια λαϊκή απλότητα. Η συνταγή είναι εύκολη και   συνίσταται στα εξής:   ότι δεν φαίνεται κακό δεν είναι, υπάρχει μια δικαιολογία για τα πάντα και ευτυχία είναι μόνο ότι μπορεί να μετρηθεί. Και φυσικά είμαστε καλοί άνθρωποι. Απλά πράγματα, απτά. Έχεις δουλειά, έχεις οικογένεια, έχεις κοινωνική υπόσταση, μεγ
1

Ερρίκος Ίψεν – Βρικόλακες (1881)

Αναρτήθηκε από την
Η δράση εκτυλίσσεται στο σπίτι της κυρίας Άλβινγκ, σε ένα μεγάλο φιορδ στη δυτική Νορβηγία


Απόσπασμα πράξης δεύτερης


Κυρία Άλβινγκ
Ακούστε τι εννοώ. Είμαι άτολμη και δειλή, επειδή ποτέ μου δεν έχω νιώσει ελεύθερη, εξαιτίας των βρικολάκων που με κυνηγάνε

Πάστορας Μάντερς
Τι θέλετε να πείτε;


Κυρία Άλβινγκ
Είμαι κυνηγημένη απ’ τους βρικόλακες. Όταν άκουσα τη Ρεγγίνα (η υπηρέτρια) και τον Όσβαλντ( ο γιός της) εκεί μέσα,  μου φάνηκε σαν να  ‘βλεπα μπροστά στα μάτια μου βρικόλακες(ο γιός της παρενόχλησε την υπηρέτρια ακριβώς όπως και ο πατέρα του πριν χρόνια τη μητέρα της υπηρέτριας, μια ιστορία την οποία φρόντισε η ίδια να αποκρύψει). Αλήθεια, πάω να πιστέψω πως όλοι είμαστε βρικόλακες, πάστορα Μάντερς. Δε βρικολακιάζει μέσα μας μόνο ό,τι έχουμε κληρονομήσει από τους γονείς μας, αλλά και ένα σωρό παλιές νεκρές ιδέες, ένα σωρό παλιές νεκρές θεωρίες και πολλά άλλα τέτοια ακόμα. Ουσιαστικά, δε ζούνε μέσα μας κι όμως τα έχουμε μέσα στο αίμα μας και δε μπορούμε να τα πετάξουμε από πάνω μας. Μόλις πάω να διαβάσω καμιά εφημερίδα, μου φαίνεται σαν να ξεπετιούνται βρικόλακες μέσα απ΄τις γραμμές. Θα είναι όλοι η περιοχή γεμάτη βρικόλακες. Θα είναι αμέτρητοι, σαν την άμμο της θάλασσας. Κι από την άλλη μεριά, όλοι εμείς, έχουμε τέτοιο ελεεινό φόβο για το φως.

Πάστορας Μάντερς
Αυτά είναι καρποί των βιβλίων που διαβάζετε, λαμπροί καρποί, μα την αλήθεια! Ω, αυτά τα απαίσια, τα επαναστατικά, τα αθεϊστικά βιβλία!

Κυρία Άλβινγκ
Κάντε λάθος, πάστορα. Εσείς ο ίδιος με παρακινήσατε πρώτος να σκέφτομαι και σας χρωστώ μεγάλη χάρη.

Πάστορας Μάντερς
Εγώ;

Κυρία Άλβινγκ
Ναι, όταν μ’ αναγκάσατε να γυρίσω πίσω σ’ εκείνο που λέγατε « καθήκον και υποταγή», (είχε εγκαταλείψει τον άντρα της και την ανάγκασε να επιστρέψει), όταν μου παρουσιάζατε για σωστό και δίκιο εκείνο που μου αναστάτωνε ολόκληρο το είναι μου σαν να ‘ταν το πιο φριχτό πράγμα, τότε άρχιζα να κοιτάζω από πιο κοντά τις θεωρίες σας και τα θεμέλιά τους. Ήθελα μονάχα να σκάψω λίγο, μα όλες γκρεμίζονταν. Και τότε συνειδητοποίησα πως ήταν χτισμένες στην άμμο.



Ερρίκος Ίψεν – Βρικόλακες (1881)- Απόσπασμα δεύτερης πράξης
Μετάφραση : Χρήστος Καρχαδάκης
Ύψιλον/θέατρο      


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου