Πώς μετράμε την ανθρωπιά;

Αναρτήθηκε από την
Η ανθρωπιά ορίζεται ως η ιδιότητα αυτού που είναι καλός άνθρωπος, έχει καλοσύνη, διαπνέεται από συμπόνια, υψηλό αίσθημα αλληλεγγύης και νοιάζεται για τον συνάνθρωπό του. (Μπαμπινιώτης, 2012) Είμαι από την Κοζάνη, μια μικρή πόλη της Δυτικής Μακεδονίας. Αν έκανα την ερώτηση αυτή στους συμπολίτες μου πολλοί θα θεωρούσαν ότι φέρουν την ιδιότητα της ανθρωπιάς, μη εξαιρουμένης της γράφουσας. Με λίγη μεροληψία ίσως, θεωρώ ότι το ίδιο θα απαντούσε το σύνολο των Ελλήνων και στην εποχή της παγκοσμιοποίησης που βιώνουμε, μάλλον όλο το ανθρώπινο είδος στα πέρατα αυτού του μικρού πλανήτη. Δεν μπορώ να μιλήσω για τους άλλους συνανθρώπους μου, αλλά εμείς στην Κοζάνη έχουμε μεγαλώσει με μια λαϊκή απλότητα. Η συνταγή είναι εύκολη και   συνίσταται στα εξής:   ότι δεν φαίνεται κακό δεν είναι, υπάρχει μια δικαιολογία για τα πάντα και ευτυχία είναι μόνο ότι μπορεί να μετρηθεί. Και φυσικά είμαστε καλοί άνθρωποι. Απλά πράγματα, απτά. Έχεις δουλειά, έχεις οικογένεια, έχεις κοινωνική υπόσταση, μεγ
1

Ναζίμ Χικμέτ - Τα μάτια μας

Αναρτήθηκε από την

Τα μάτια μας
καθαρές
φωτεινές
σταγόνες είναι.

Στην κάθε στάλα
η νοημοσύνη μας που δίνει ψυχή στο σίδερο
ένα μικρούτσικο
μόριο έχει.

Καθαρές
φωτεινές
με τις σταγόνες τα μάτια μας
τόσο έσμιξαν σ’ έναν ωκεανό που,
τον πάγο που βράζει στο νερό
πως το λιώνει,
να κι εμείς
ο ένας απ’ τον άλλο
έτσι χαθήκαμε.
Ψήλωσε το βλέμμα των ματιών μας
ψυχή στο σίδερο που δίνει τη νοημοσύνη τη βρήκαμε.
Φωτεινές
καθαρές
με τις σταγόνες τα μάτια μας
μέσα σ’ έναν ωκεανό αν δεν έσμιγε ίσως,
κάθε μόριο
σκορπούσε σε άλλο μέρος,
σμίγοντας τα ντιναμό και τις τουρμπίνες,
τ΄ ατσαλένια βουνά μας το νερό σαν ένα κούφιο κελέκι*
δε θα μπορούσαμε να στριφογυρίσουμε.
Και τα μάτια μας που έκαιγε
η πυρκαγιά της νύχτας
σαν τα σπίρτα χωρίς φυτίλι δε θα μπορούσαμε
να σβήσουμε.
(1928)


Οι άοπλοι άνθρωποι

Μέσα σε πέντε ηπείρους αρχίνησε το σεφέρι,
πήγανε στο βορρά, πήγανε, πήγανε,
τα ορμάνια, τα βράχια, οι λίμνες, τα πέλαγα,
στην πολιτεία σου φτάσανε, η πολιτεία ήτανε πράσινη.
Οι άνθρωποι αυτοί που ήρθανε ήτανε άοπλοι,
 ο καθένας τους έβγαλε την καρδιά του.
Στην κάθε καρδιά είχε κι η καθεμιά ωραία πράγματα,
στη ζωή οι έρωτες έχουν παρουσιαστεί.
Οι νύχτες ήτανε άσπρες, οι μέρες δροσερές,
τα λόγια τα δείρανε ταν ταν ταν την την,
στο αμόνι των ζεστών καρδιών.
Ο χαμός απ' τα λόγια αυτά
τυχερός δεν ήταν.
(1956)




*Κελέκι: ανώριμο καρπούζι, πεπόνι.


Ναζίμ Χικμέτ  -  Τα μάτια μας

Από "Τα έργα του - Βιβλίο Δεύτερο"

Εκδόσεις : Σύγχρονη Εποχή - Αθήνα 1997



Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου