Πώς μετράμε την ανθρωπιά;

Η ανθρωπιά ορίζεται ως η ιδιότητα αυτού που είναι καλός άνθρωπος, έχει καλοσύνη, διαπνέεται από συμπόνια, υψηλό αίσθημα αλληλεγγύης και νοιάζεται για τον συνάνθρωπό του. (Μπαμπινιώτης, 2012) Είμαι από την Κοζάνη, μια μικρή πόλη της Δυτικής Μακεδονίας. Αν έκανα την ερώτηση αυτή στους συμπολίτες μου πολλοί θα θεωρούσαν ότι φέρουν την ιδιότητα της ανθρωπιάς, μη εξαιρουμένης της γράφουσας. Με λίγη μεροληψία ίσως, θεωρώ ότι το ίδιο θα απαντούσε το σύνολο των Ελλήνων και στην εποχή της παγκοσμιοποίησης που βιώνουμε, μάλλον όλο το ανθρώπινο είδος στα πέρατα αυτού του μικρού πλανήτη. Δεν μπορώ να μιλήσω για τους άλλους συνανθρώπους μου, αλλά εμείς στην Κοζάνη έχουμε μεγαλώσει με μια λαϊκή απλότητα. Η συνταγή είναι εύκολη και   συνίσταται στα εξής:   ότι δεν φαίνεται κακό δεν είναι, υπάρχει μια δικαιολογία για τα πάντα και ευτυχία είναι μόνο ότι μπορεί να μετρηθεί. Και φυσικά είμαστε καλοί άνθρωποι. Απλά πράγματα, απτά. Έχεις δουλειά, έχεις οικογένεια, έχεις κοινωνική υπόσταση, μεγ

Τάσος Λειβαδίτης - Η δίκη του αιώνος



Σας παρακαλώ αφήστε με να περάσω, είμαι ο μοναδικός
    μάρτυς σ’ αυτή τη δίκη,
 πρόκειται για το έγκλημα του αιώνος. Βέβαια, όλα αυτά
    είναι υπερβολές της φαντασίας μου-
πώς αλλιώς να δικαιώσω την ύπαρξή μου σ’ έναν ακατα-
    νόητο κόσμο.
Συνήθως τις περισσότερες ώρες μου τις περνώ στο ζωο-
    λογικό κήπο
και σκέφτομαι πράγματα τόσο θλιβερά , που τα ζώα γρυ-
    λίζουν φοβισμένα-
τέλος, βγάζω το περίστροφό μου, το ακουμπώ στο μέτω-
     πό μου και πυροβολώ
αλλά μ’ έχουν ξεχάσει κι οι σφαίρες μου φεύγουν προς
     τον ουρανό-


όπως θα φύγω κάποτε κι εγώ λυπημένος χωρίς να μάθω
    ποτέ ποιός είμαι.




Τάσος Λειβαδίτης - Η δίκη του αιώνος

Από το «Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα»

Εκδόσεις: Κέδρος


Σήμερα συμπληρώνονται 25 χρόνια από το θάνατό του.
Αναστάσιος-Παντελεήμων Λειβαδίτης (20 Απριλίου 1922 -30 Οκτωβρίου 1988)

Σχόλια