Τάσος Λειβαδίτης – Περιμένοντας το βράδυ

Τάσος Λειβαδίτης – Περιμένοντας το βράδυ

Δεν ξέρω πώς, δεν ξέρω πού, δεν ξέρω πότε, όμως τα βραδιά κά-
    ποιος κλαίει πίσω από την πόρτα

κι η μουσική είναι φίλη μας – και συχνά μέσα στον ύπνο
ακούμε τα βήματα παλιών πνιγμένων ή περνούν μες στον καθρέφτη    
    πρόσωπα

που τα είδαμε κάποτε σ’ ένα δρόμο ή ένα παράθυρο και ξανάρχονται
    επίμονα

σαν ένα άρωμα απ’ τη νιότη μας – το μέλλον είναι άγνωστο το    
    παρελθόν ένα αίνιγμα,

η στιγμή βιαστική κι ανεξήγητη. Οι ταξιδιώτες χάθηκαν στο  βά-
    θος άλλους τους κράτησε για πάντα το φεγγάρι

οι καγκελόπορτες το βράδυ ανοίγουνε μ’ ένα λυγμό οι ταχυδρόμοι   
    ξέχασαν το δρόμο

κι η εξήγηση θα ‘ρθει κάποτε όταν δεν θα χρειάζεται πια καμία   
    εξήγηση.

Α, πόσα ρόδα στο ηλιοβασίλεμα – τι έρωτες Θέε μου, τι ηδονές

     τι όνειρα,

ας πάμε τώρα να εξαγνιστούμε μες στη λησμονιά.

Τάσος Λειβαδίτης – Περιμένοντας το βράδυ

Από τη συλλογή «Βιολέτες για μια εποχή» (1985)
Εκδόσεις: Κέδρος