Τίτος Πατρίκιος – Τ’ αστέρια που ονειρευτήκαμε

Τίτος Πατρίκιος - Βιογραφία

 

Ο Τίτος Πατρίκιος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Το 1946 ολοκλήρωσε τα γυμνασιακά του μαθήματα στο Βαρβάκειο και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε για  κάποια χρόνια ως δικηγόρος. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, στρατευμένος αρχικά  στην ΕΠΟΝ και στη συνέχεια στον ΕΛΑΣ. Το 1944 καταδικάστηκε σε θάνατο από συνεργάτες των γερμανών και η εκτέλεσή του  ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή. Κατά τη διάρκεια της  στρατιωτικής του θητείας εξορίστηκε στη Μακρόνησο (1951-1952) και κατά τη διετία 1952-1953 στον Αη Στράτη, από όπου επέστρεψε στην Αθήνα με άδεια εξόριστου. Από το 1959 ως το 1964 σπούδασε κοινωνιολογία στην Ecole Pratique des Hautes Etudes του Παρισιού και πήρε μέρος σε έρευνες του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής  Έρευνας της Γαλλίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα, μετά την  επιβολή της δικτατορίας του Παπαδόπουλου όμως, κατέφυγε  ξανά στο Παρίσι, όπου πήρε μέρος σε εκδηλώσεις ενάντια  στο παράνομο καθεστώς, και εργάστηκε στην έδρα της Unesco στο Παρίσι και στη Fao στη Ρώμη. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1975 και εργάστηκε ως δικηγόρος, κοινωνιολόγος και λογοτεχνικός μεταφραστής. Το 1982 επέστρεψε στη θέση που κατείχε στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών πριν το 1967. Στην Αθήνα εργάστηκε επίσης στο Κέντρο Μαρξιστικών Μελετών. Η πρώτη του εμφάνιση στο χώρο των γραμμάτων πραγματοποιήθηκε το 1943 με τη δημοσίευση ενός ποιήματός του στο περιοδικό Ξεκίνημα της Νιότης, ενώ το 1954 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο Χωματόδρομος. Ιδρυτικό μέλος του  περιοδικού Επιθεώρηση Τέχνης από το 1954 δημοσίευσε πολλά άρθρα και κριτικές στις στήλες του, ενώ πολλά  δοκίμιά του συμπεριλήφθηκαν σε συγκεντρωτικές εκδόσεις.  Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση (κείμενα των Σταντάλ, Αραγκόν, Μαγιακόφσκι, Νερούντα, Γκόγκολ, Γκαρωντύ,  Λούκατς και άλλων) και την πεζογραφία, ενώ τα περισσότερα  κοινωνιολογικά έργα του είναι γραμμένα στα γαλλικά. Έργα του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, τα φλαμανδικά,  τα γερμανικά και τα ολλανδικά. Το 1994 τιμήθηκε με ειδικό κρατικό βραβείο για το σύνολο του έργου του.

Πηγή : http://www.diapolitismos.gr/epilogi/about.php?id_atomo=128

Τίτος Πατρίκιος – Τ’ αστέρια που ονειρευτήκαμε

Δεν ήσαν περαστικοί κομήτες

ούτε καν στιγμιαίοι διάττοντες

τ’ αστέρια που ονειρευτήκαμε –

το πολύ καύτρες μέσα στη νύχτα

απ’ τα τσιγάρα που τινάζαμε

κι η πύρινη τροχιά τους

μόλις που πρόφταινε να λάμψει.

Αυτό το λίγο ήταν που γέμιζε τη ζωή μας

κι αν κάποτε μιλούσαμε για θάνατο

με σιγουριά τον βάζαμε γι’ αργότερα.

Από τη Νέα Χάραξη (2008)