Πώς μετράμε την ανθρωπιά;

Η ανθρωπιά ορίζεται ως η ιδιότητα αυτού που είναι καλός άνθρωπος, έχει καλοσύνη, διαπνέεται από συμπόνια, υψηλό αίσθημα αλληλεγγύης και νοιάζεται για τον συνάνθρωπό του. (Μπαμπινιώτης, 2012) Είμαι από την Κοζάνη, μια μικρή πόλη της Δυτικής Μακεδονίας. Αν έκανα την ερώτηση αυτή στους συμπολίτες μου πολλοί θα θεωρούσαν ότι φέρουν την ιδιότητα της ανθρωπιάς, μη εξαιρουμένης της γράφουσας. Με λίγη μεροληψία ίσως, θεωρώ ότι το ίδιο θα απαντούσε το σύνολο των Ελλήνων και στην εποχή της παγκοσμιοποίησης που βιώνουμε, μάλλον όλο το ανθρώπινο είδος στα πέρατα αυτού του μικρού πλανήτη. Δεν μπορώ να μιλήσω για τους άλλους συνανθρώπους μου, αλλά εμείς στην Κοζάνη έχουμε μεγαλώσει με μια λαϊκή απλότητα. Η συνταγή είναι εύκολη και   συνίσταται στα εξής:   ότι δεν φαίνεται κακό δεν είναι, υπάρχει μια δικαιολογία για τα πάντα και ευτυχία είναι μόνο ότι μπορεί να μετρηθεί. Και φυσικά είμαστε καλοί άνθρωποι. Απλά πράγματα, απτά. Έχεις δουλειά, έχεις οικογένεια, έχεις κοινωνική υπόσ...

Mario Benedetti (Μάριο Μπενεντέτι) - Todavía (Ακόμη)



Mario Benedetti (Μάριο Μπενεντέτι)

Ο Μάριο Μπενεντέτι γεννήθηκε στις 4 Σεπτέμβρη του 1920 στην Ουρουγουάη. Δημοσιογράφος, ποιητής, δοκιμιογράφος,  πεζογράφος και μελετητής της Λατινοαμερικάνικης Λογοτεχνίας, έζησε από κοντά όλα τα συνταρακτικά γεγονότα της χώρας του, ταυτίστηκε μ' αυτά, στρατεύτηκε και έβαλε σα στόχο της τέχνης του τη σύνδεση του έργου του με τη ζωή, την πραγματικότητα.
Εγινε παγκόσμια γνωστός, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, μα πάνω απ' όλα έμεινε στη μνήμη μας σαν ο ευαίσθητος ανήσυχος καλλιτέχνης που συνέδεσε τη θεωρία με την πράξη με ιδανικό τρόπο.
Πέθανε το Μάη 2009 στο Μοντεβιντέο της Ουρουγουάης.
Από τα πιο γνωστά του έργα είναι τα «Κατακάθια του καφέ», όπου ο βασικός ήρωας Κλαούντιο επιστρέφει στην εφηβική του ηλικία και διασώζει από το παρελθόν τα περιστατικά, τα πρόσωπα και τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή του.
Στο «Χτύπημα στην πλάτη», ο Μπενεντέτι περιγράφει με σαρκαστικό τρόπο την αφύπνιση της κοινωνικής συνείδησης.






Mario Benedetti -  Todavía



No lo creo todavía
estás llegando a mi lado
y la noche es un puñado
de estrellas y de alegría

palpo gusto escucho y veo
tu rostro tu paso largo
tus manos y sin embargo
todavía no lo creo

tu regreso tiene tanto
que ver contigo y conmigo
que por cábala lo digo
y por las dudas lo canto

nadie nunca te reemplaza
y las cosas más triviales
se vuelven fundamentales
porque estás llegando a casa

sin embargo todavía
dudo de esta buena suerte
porque el cielo de tenerte
me parece fantasía

pero venís y es seguro
y venís con tu mirada
y por eso tu llegada
hace mágico el futuro

y aunque no siempre he entendido
mis culpas y mis fracasos
en cambio sé que en tus brazos
el mundo tiene sentido

y si beso la osadía
y el misterio de tus labios
no habrá dudas ni resabios
te querré más  todavía.





μετάφραση από τον  Κωνσταντίνο Κοκολογιάννη


Μάριο Μπενεντέτι - Ακόμη

Εξακολουθώ να μην πιστεύω
έρχεσαι δίπλα μου
και η νύχτα είναι μια χούφτα
αστεριών και ευθυμίας
δακτύλων γεύσεις ακούω και βλέπω
το πρόσωπό σου το μεγάλο σου διασκελισμό
τα χέρια σου, και ακόμα
ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω
ότι η επιστροφή σου έχει πολλά
να κάνει με σένα και με μένα
και για ξόρκι το λέω
και για τις αμφιβολίες το τραγουδώ
κανείς ποτέ δεν θα σε αντικαταστήσει
και τα πιο ασήμαντα πράγματα
αλλάζουν σε θεμελιώδεις
επειδή γυρνάς στο σπίτι
ωστόσο εξακολουθώ να
αμφιβάλλω σε αυτήν την τύχη
γιατί ο ουρανός σε έχει
μου φαίνεται φαντασία.
Αλλά έρχεσαι και είναι σίγουρο
και έρχεσαι με το βλέμμα σου
και γι’ αυτό η άφιξή σου
κάνει μαγικό το μέλλον
ακόμη και αν δεν είναι πάντα κατανοητές
οι ενοχές μου και οι καταστροφές μου
αλλά ξέρω ότι στα χέρια σου
ο κόσμος έχει νόημα
και αν φιλήσω με τόλμη
και το μυστήριο των χειλιών σου
δεν θα υπάρχουν αμφιβολίες ή άσχημες γεύσεις
θα σ 'αγαπώ περισσότερο ακόμη.



Mario Benedetti -  Todavía (Ακόμη)

Σχόλια