Ν.Σ. – Διάλογος

Σου είπα σε περιμένω…

Μου είπες θα έρθω...

Δεν είπες στις 9, μήτε στις 10 είπες.

Και χάνονταν σαν δάκρυα οι λέξεις στη σιωπή σου,

και στάσεις άφηνα κι εγώ σκυφτές στα βήματα μου.

Δεν είναι μόνο που έρχεσαι και φεύγεις στη ζωή μου,

είναι αυτή η άτιμη η αίσθηση του ξένου.

Ο λόγος που δεν μπόρεσε στο στόμα μου να ανέβει

και μέσα στη βουβή κραυγή έμεινε μόνο σκέψη.

Και το φιλί που δεν τολμά τα χείλη να λυτρώσει,

σαν να φοβάται την πνοή και το ζεστό του λάθος.

Σου είπα σ’ αγαπώ.

Μου είπες το ξέρω…

Δεν μου είπες σε λατρεύω, μηδέ σε θέλω είπες.

Και γίνεται απόψε το πρωί και χθες το κάθε αύριο.

Και μια ρυτίδα ήρθε πια και άλλαξε τη μορφή μου.

Άλλαξε και τη θέα μου και του λεπτού το δείκτη

και έπαψε να μετράει στιγμές στης προσμονής το χτύπο.

Κι αλλιώς ξημέρωσε το φως και έσπασαν οι ράγες,

που οι μέρες μου ταξίδευαν στον πέτρινο σταθμό σου.

Κι απ’ τα χαλάσματά του έχτισα μια στιβαρή συγγνώμη,

να βρει ο χρόνος μου αυτή, που του την πρέπει στέγη.

Μου είπες, πάλι…

Σου είπα, ποτέ.

Δεν είπα ίσως, ούτε μπορεί δεν είπα.

Ν.Σ. - Διάλογος

Εικόνα: Claude Monet - The Waterloo Bridge The Fog