Γ. Σεφέρης - Αλληλεγγύη

Είναι εκεί δεν μπορώ ν΄ αλλάξω

με δυο μεγάλα μάτια πίσω απ΄ το κύμα

από το μέρος που φυσά ο αγέρας

ακολουθώντας τις φτερούγες των πουλιών

είναι εκεί με δυο μεγάλα μάτια

μήπως άλλαξε κανείς ποτέ του.

Τί γυρεύετε; τα μηνύματά σας

έρχουνται αλλαγμένα ως το καράβι

ἡ αγάπη σας γίνεται μίσος

ἡ γαλήνη σας γίνεται ταραχή

και δεν μπορώ να γυρίσω πίσω

να ιδώ τα πρόσωπά σας στ΄ ακρογιάλι.

Είναι εκεί τα μεγάλα μάτια

κι όταν μένω καρφωμένος στη γραμμή μου

κι όταν πέφτουν στον ορίζοντα τ΄ αστέρια

είναι εκεί δεμένα στον ανθήρα

σα μια τύχη πιο δική μου απ΄ τη δική μου.

Τα λόγια σας συνήθεια της ακοής

βουίζουν μέσα στα ξάρτια και περνάνε

μήπως πιστεύω στην ύπαρξη σας

μοιραίοι σύντροφοι, ανυπόστατοι ίσκιοι.

Έχασε το χρώμα του πια αυτός ὁ κόσμος

καθώς τα φύκια στ΄ ακρογιάλι του άλλου χρόνου

γκρίζα ξερά στο έλεος του ανέμου.

Ένα μεγάλο πέλαγο δυο μάτια

ευκίνητα και ακίνητα σαν τον αγέρα

και τα πανιά μου όσο κρατήσουν, κι ο θεός μου.

Γ. Σεφέρης - Αλληλεγγύη