Πώς μετράμε την ανθρωπιά;

Η ανθρωπιά ορίζεται ως η ιδιότητα αυτού που είναι καλός άνθρωπος, έχει καλοσύνη, διαπνέεται από συμπόνια, υψηλό αίσθημα αλληλεγγύης και νοιάζεται για τον συνάνθρωπό του. (Μπαμπινιώτης, 2012) Είμαι από την Κοζάνη, μια μικρή πόλη της Δυτικής Μακεδονίας. Αν έκανα την ερώτηση αυτή στους συμπολίτες μου πολλοί θα θεωρούσαν ότι φέρουν την ιδιότητα της ανθρωπιάς, μη εξαιρουμένης της γράφουσας. Με λίγη μεροληψία ίσως, θεωρώ ότι το ίδιο θα απαντούσε το σύνολο των Ελλήνων και στην εποχή της παγκοσμιοποίησης που βιώνουμε, μάλλον όλο το ανθρώπινο είδος στα πέρατα αυτού του μικρού πλανήτη. Δεν μπορώ να μιλήσω για τους άλλους συνανθρώπους μου, αλλά εμείς στην Κοζάνη έχουμε μεγαλώσει με μια λαϊκή απλότητα. Η συνταγή είναι εύκολη και   συνίσταται στα εξής:   ότι δεν φαίνεται κακό δεν είναι, υπάρχει μια δικαιολογία για τα πάντα και ευτυχία είναι μόνο ότι μπορεί να μετρηθεί. Και φυσικά είμαστε καλοί άνθρωποι. Απλά πράγματα, απτά. Έχεις δουλειά, έχεις οικογένεια, έχεις κοινωνική υπόσταση, μεγ

Ν.Σ.- Εμείς


Κι αν μου θυμώνεις και αν με κρίνεις,
δίχως αλήθεια να γνωρίζεις
δε με πειράζει , δε φοβάμαι,
μες στην αγάπη σου κοιμάμαι…

Κι αν σου θυμώνω κι αν σε κρίνω,
δίχως αλήθεια να γνωρίζω
μη σε πειράζει, μη φοβάσαι,
μες στην αγάπη μου να κοιμάσαι…

Κι αν με πειράζεις κι άλλα λες
κι άμα γελάς όταν μου κλαις,
σαν σε κοιτάζω δε φοβάμαι
στιγμές που φεύγουν δεν λυπάμαι.

Κι αν σε πειράζω κι άλλα λέω
κι άμα γελάω όταν σου κλαίω,
σαν με κοιτάζεις, μην φοβάσαι
στιγμές που φεύγουν μη λυπάσαι.

Κι αν νιώθεις κόπο και δε φτάνεις
τις λύπες μου όλες να τις γειάνεις,
κόμπο το στήθος σου μην κάνεις
άσε να φύγουν όσα χάνεις.

Κι αν νιώθω κόπο και δε φτάνω
τις λύπες σου όλες να τις γειάνω,
κόμπο το στήθος μου δεν κάνω
αφήνω να φύγουν όσα χάνω.

Κι αν κουραστείς κι άμα ματώσεις,
στο μέτωπο σου αν ιδρώσεις,
μαντήλι κάνω την ψυχή μου
να σκουπιστείς σαν μ’ ανταμώσεις.

Κι αν κουραστώ κι άμα ματώσω,
στο μέτωπο μου αν ιδρώσω,
μαντήλι κάνε την ψυχή σου
να σκουπιστώ σαν σ’ ανταμώσω.

Κι αν γέλιο στη ζωή μου φέρνεις,
σαν δε ζητάς μα απλά μου παίρνεις
το κάθε δάκρυ τότε σβήνει
μία ανάμνηση έχει γίνει.

Κι αν γέλιο στη ζωή σου φέρνω,
σαν δε ζητάω μα απλά σου παίρνω,
το κάθε δάκρυ τότε σβήνει
μία ανάμνηση έχει γίνει…

Ν.Σ. - Εμείς

Σχόλια