Πώς μετράμε την ανθρωπιά;

Η ανθρωπιά ορίζεται ως η ιδιότητα αυτού που είναι καλός άνθρωπος, έχει καλοσύνη, διαπνέεται από συμπόνια, υψηλό αίσθημα αλληλεγγύης και νοιάζεται για τον συνάνθρωπό του. (Μπαμπινιώτης, 2012) Είμαι από την Κοζάνη, μια μικρή πόλη της Δυτικής Μακεδονίας. Αν έκανα την ερώτηση αυτή στους συμπολίτες μου πολλοί θα θεωρούσαν ότι φέρουν την ιδιότητα της ανθρωπιάς, μη εξαιρουμένης της γράφουσας. Με λίγη μεροληψία ίσως, θεωρώ ότι το ίδιο θα απαντούσε το σύνολο των Ελλήνων και στην εποχή της παγκοσμιοποίησης που βιώνουμε, μάλλον όλο το ανθρώπινο είδος στα πέρατα αυτού του μικρού πλανήτη. Δεν μπορώ να μιλήσω για τους άλλους συνανθρώπους μου, αλλά εμείς στην Κοζάνη έχουμε μεγαλώσει με μια λαϊκή απλότητα. Η συνταγή είναι εύκολη και   συνίσταται στα εξής:   ότι δεν φαίνεται κακό δεν είναι, υπάρχει μια δικαιολογία για τα πάντα και ευτυχία είναι μόνο ότι μπορεί να μετρηθεί. Και φυσικά είμαστε καλοί άνθρωποι. Απλά πράγματα, απτά. Έχεις δουλειά, έχεις οικογένεια, έχεις κοινωνική υπόσ...

Ν.Σ. - Κάποιες Στιγμές



Ν.Σ. - Κάποιες Στιγμές

Υπάρχουν κάποιες στιγμές που σαν φιλμ γκρίζο γεννιέται η εικόνα σου
μες στις υγρές μου σκέψεις.
Τα άψυχα μιλούν και ο ορίζοντας βαθαίνει.
Μα σαν πνοή δεν πάρουνε μέσα απ΄ τα σωθικά μου
έξαφνα γίνονται λεπτά της περασμένης ώρας και τα άψυχα,
αντικείμενα γίνονται σαν και πρώτα,
και εγώ δεν ξέρω αν έζησα κείνο τον τότε χρόνο
αφού μαζί σου ήμουνα μα εσύ εδώ δεν ήσουν.

Φτωχά είναι τα σύμπαντα και πλούσια τα κενά μου
όταν ο νους μου άγκυρα ρίξει στη θύμησή σου.
Δεν ξέρω αν φταίει που χάθηκε το γέλιο ή η φωνή σου,
μα ο κόσμος μοιάζει δυστυχής και σιωπηλός μακριά σου.

Πόσο απλά και έτοιμα με έκανες να νιώθω,
πως ήταν όλα όσα έπρεπε με κόπο να τα κτίσω.
Τους φόβους μου ναυάγησες και όλα τα «δεν» μου πήρες,
τις ερωτήσεις έθετα και έπαψα να ψάχνω,
τις λύσεις που τα όμορφα σαν γρίφο τα μπερδεύουν
και την αγάπη καταντούν δουλειά από παιχνίδι.
Να έρχεσαι στα ταξίδια μου σαν κύμα στο γιαλό μου,
να περπατώ μες στα λευκά, στο ίσιο φόρεμά μου·
και σαν φυσάει της επιστροφής, ο ύπουλος ο μπάτης,
να αφήνει στάλες πάνω μου να με ξυπνούν γλυκά
και τη ζωή που άφησα πάλι να συναντάω
σε αγκαλιές που πάντοτε δεν είναι η δικιά σου.



Ν.Σ.
Εικόνα: Salvador Dali- flight of bee

Σχόλια