Πώς μετράμε την ανθρωπιά;

Αναρτήθηκε από την
Η ανθρωπιά ορίζεται ως η ιδιότητα αυτού που είναι καλός άνθρωπος, έχει καλοσύνη, διαπνέεται από συμπόνια, υψηλό αίσθημα αλληλεγγύης και νοιάζεται για τον συνάνθρωπό του. (Μπαμπινιώτης, 2012) Είμαι από την Κοζάνη, μια μικρή πόλη της Δυτικής Μακεδονίας. Αν έκανα την ερώτηση αυτή στους συμπολίτες μου πολλοί θα θεωρούσαν ότι φέρουν την ιδιότητα της ανθρωπιάς, μη εξαιρουμένης της γράφουσας. Με λίγη μεροληψία ίσως, θεωρώ ότι το ίδιο θα απαντούσε το σύνολο των Ελλήνων και στην εποχή της παγκοσμιοποίησης που βιώνουμε, μάλλον όλο το ανθρώπινο είδος στα πέρατα αυτού του μικρού πλανήτη. Δεν μπορώ να μιλήσω για τους άλλους συνανθρώπους μου, αλλά εμείς στην Κοζάνη έχουμε μεγαλώσει με μια λαϊκή απλότητα. Η συνταγή είναι εύκολη και   συνίσταται στα εξής:   ότι δεν φαίνεται κακό δεν είναι, υπάρχει μια δικαιολογία για τα πάντα και ευτυχία είναι μόνο ότι μπορεί να μετρηθεί. Και φυσικά είμαστε καλοί άνθρωποι. Απλά πράγματα, απτά. Έχεις δουλειά, έχεις οικογένεια, έχεις κοινωνική υπόσταση, μεγ
1

Fernando Pessoa (1888-1935) – Ποιήματα

Αναρτήθηκε από την

Αποσπάσματα από το βιβλίο : Fernando Pessoa – Ποιήματα


Ο Φερνάντο Αντόνιο Νογκέιρα Πεσσόα γεννήθηκε στη Λισαβόνα στις 13 Ιουνίου του 1888.Είναι γνωστός για τα τουλάχιστον 72 ετερώνυμά του (άλλοι του εαυτοί). Οι πιο γνωστοί είναι οι Alexander Search, Ricardo Reis, Alvaro de Campos και Bernando Soares.
«Πόσες και πόσες μάσκες. Πάνω από το πρόσωπο της ψυχής μας φοράμε. Όταν για αστείο η ψυχή τη μάσκα θελήσει να βγάλει άραγε ξέρει ότι έτσι αφήνει το πρόσωπο γυμνό να φανεί;» (απόσπασμα ενός από τα 35 σονέτα που δημοσίευσε ο Πεσσόα τα 1918)
Το όνομα Pessoa σημαίνει στα πορτογαλικά «πρόσωπο». Με το άνοιγμα του μπαούλου του Πεσσόα το 1966 ήρθε στο φως η ζωή του, η ψυχή του και το έργο του. 25.426 κείμενα, γραμμένα πρόχειρα πάνω σε οποιαδήποτε καθαρή επιφάνεια χαρτιού έβρισκε. Και υπογεγραμμένα από 72 τουλάχιστον πρόσωπα. (Τα παραπάνω αποτελούν αποσπάσματα από την εισαγωγή του βιβλίου)



Ζητώ συγγνώμη που δεν απαντώ
Αλλά λάθος δικό μου δεν είναι
Που δεν αντιστοιχώ
Σ’ αυτόν που σε μένα αγαπάτε!
Ο καθένας μας είναι πολλοί
Εγώ είμαι αυτός που νομίζω πως είμαι.
Άλλοι με βλέπουν αλλιώς
Και πάλι λάθος κάνουν.
Μη με παίρνετε γι’ άλλον
Κι αφήστε με ήσυχο.
Αν εγώ δεν θέλω
Να βρω τον εαυτό μου
Γιατί οι άλλοι για μένα να ψάχνουν;

26-8-1930



Ποίημα από τον ετερώνυμο Alvaro de Campos (απόσπασμα)

Ανοίξτε όλες τις πόρτες!
Σπάστε τα τζάμια στα παράθυρα!
Βγάλτε τους σύρτες από την κλειδωμένη ζωή!
Το κλείσιμο σημαίνει ανοιχτός να είσαι,
χωρίς πόρτες που θυμούνται.
Το σταμάτημα σημαίνει το λευκό της συνέχειας όνομα,
Το τέλος πάντα σημαίνει αυτό το αφηρημένο και εφήμερο κάτι,
που χαίρεται όλες τις ώρες που περνάς μαζί του!
Εγώ θέλω να αναπνέω!
Χωρίστε το βάρος απ’ το σώμα μου!
Αλλάξτε την ψυχή με αφηρημένα φτερά δεμένα στο τίποτα!
Όχι φτερά, το τεράστιο μοναδικό φτερό της πτήσης!
Όταν πετάω σημαίνει πετάω.
Και σώμα δεν υπάρχει την ψυχή να σταματήσει στη φυγή της!
Το εγώ είναι η ζεστασιά των ζωντανών πραγμάτων,
ο πυρετός του χυμού των δένδρων, των κυμάτων ο ρυθμός…
Το δίλημμά του είναι ν’ αφήσει το Είναι να είναι!
Σύνορα στο τίποτα!
Στο τίποτα διαιρέσεις!
Είναι εγώ!
(…)

Fernando Pessoa – Ποιήματα
Εισαγωγή μετάφραση: Γιάννης Σουλιώτης,
Εκδόσεις PRINTA

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου