Πώς μετράμε την ανθρωπιά;

Η ανθρωπιά ορίζεται ως η ιδιότητα αυτού που είναι καλός άνθρωπος, έχει καλοσύνη, διαπνέεται από συμπόνια, υψηλό αίσθημα αλληλεγγύης και νοιάζεται για τον συνάνθρωπό του. (Μπαμπινιώτης, 2012) Είμαι από την Κοζάνη, μια μικρή πόλη της Δυτικής Μακεδονίας. Αν έκανα την ερώτηση αυτή στους συμπολίτες μου πολλοί θα θεωρούσαν ότι φέρουν την ιδιότητα της ανθρωπιάς, μη εξαιρουμένης της γράφουσας. Με λίγη μεροληψία ίσως, θεωρώ ότι το ίδιο θα απαντούσε το σύνολο των Ελλήνων και στην εποχή της παγκοσμιοποίησης που βιώνουμε, μάλλον όλο το ανθρώπινο είδος στα πέρατα αυτού του μικρού πλανήτη. Δεν μπορώ να μιλήσω για τους άλλους συνανθρώπους μου, αλλά εμείς στην Κοζάνη έχουμε μεγαλώσει με μια λαϊκή απλότητα. Η συνταγή είναι εύκολη και   συνίσταται στα εξής:   ότι δεν φαίνεται κακό δεν είναι, υπάρχει μια δικαιολογία για τα πάντα και ευτυχία είναι μόνο ότι μπορεί να μετρηθεί. Και φυσικά είμαστε καλοί άνθρωποι. Απλά πράγματα, απτά. Έχεις δουλειά, έχεις οικογένεια, έχεις κοινωνική υπόσταση, μεγ

Ν.Σ.-Το χρώμα της ζωής

Το χρώμα της ζωής

Το χρώμα της επιθυμίας είναι το χρώμα του ήλιου την ώρα που αποχαιρετά την μέρα! Τη μέρα που χάνεται δίχως επιστροφή. Εκεί κάπου στο κελάρι του χρόνου ωριμάζει στο βαρέλι της ζωής, για να δώσει τη γεύση της στην ανάμνηση, που γεννιέται με τον ερχομό του αύριο.

Το χρώμα της θλίψης είναι το χρώμα του γκρίζου ουρανού που καλύπτει το φως, τις άγριες ώρες του χειμώνα. Τις ώρες που όλα φαντάζουν μακρινά και δύσκολα μέχρις η δυνατή μπόρα ξεπλύνει τον πόνο που αφήνει η σκοτεινιά στο κατώφλι του μυαλού σου.

Το χρώμα της μοναξιάς είναι το χρώμα της νύχτας που τα αστέρια δεν την αντάμωσαν। Χωρίς το παρελθόν που τα γεννά και το παρόν που τα προβάλλει, το αύριο χάνεται στην απουσία του χρόνου। Το πριν, το τώρα, το μετά πώς να μιλήσουν δίχως τη φωνή του «είναι»; Και μέσα στο τίποτα του άδειου ουράνιου στερεώματος πού να βρεις μια γωνιά εσύ να σταθείς και να γίνεις μαζί;

Το χρώμα της αλήθειας είναι το χρώμα της ανθισμένης αμυγδαλιάς στο πρώτο φιλί της Άνοιξης। Η αποκάλυψη της ζωής που γεννά η νέα αρχή. Σκλαβωμένη σε αυτό που είναι, ελευθερώνει αυτό που υπάρχει κάτω από αυτό που φαίνεται.

Το χρώμα της ευτυχίας είναι το χρώμα που η αύρα σου αφήνει σε ότι αγγίζεις. Το χρώμα που όλα παίρνουν από το φως που ρίχνεις αβίαστα σε ότι σε περιβάλλει. Το λαμπερό και έντονο χρώμα της ζωής που βάφει με την ομορφιά του τα αδιάφορα, τα ανώφελα, τα άσκοπα...
Ν.Σ.

Εικόνα:
Salvador Dali Head Bombarded with Grains of Wheat (Particle Head Over the Village of Cadaqués), 1954

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου