Ν.Σ. - Ο λήθαργος της γαλήνης

Αφιερωμένο σε όλους εκείνους που ως γνήσιοι λάτρεις της μαγείας αδιαφορούν για τις "κατασκευασμένες" γιορτές των Χριστουγέννων...

Ο χρόνος του τρέχει ∙ μα δεν αντικρίζει κινήσεις και σκόνη.

Σαν νέα και φρέσκα φαντάζουν, αυτά που σαπίζουν καθώς τον αλλάζουν.

Το ίδιο «εσύ» στης λήθης το θρόνο,

πρόσωπα φτιάχνει, μα μένει εσύ σε όποιο κενό τα εγώ του,

απλά δεν ταιριάζουν.

Το τώρα κουβάρι στου χθες την αγκάλη, το αύριο ανάσα σε μια άδεια σακούλα.

Την ίδια ευχή ξεστόμισε πάλι..έστω για λίγο ας ήξερα σίγουρα κάτι.

Ζεστό το αίμα κυλά στην πληγή, στιγμές που γραφτήκαν σαν λάθη τις σβήνει,

Κενό που γεμίζει σε μια άδεια ψυχή, το δάκρυ σαν λέξη με νόημα αφήνει.

Τι να σκεφτεί και τι να διαλέξει;

Τόσες λύσεις κανείς δεν αντέχει όταν μονάχα ένα πρόβλημα έχει.

Ελευθέρια! Τόση τιμή και τόση αξία στην πιο ξιπασμένη του ανθρώπου ουτοπία.

Πάντοτε άσχημη και πάντοτε κρύα, στου μύθου το τέλμα γεννιέται η αλήθεια.

Η πρώτη σκλαβιά και η μόνη εξουσία… ποιός δεν αγάπησε τα παραμύθια;

Τη μόνη γιατρειά, τη μόνη ευτυχία…αγνή ξεπροβάλει σαν κύμα η μαγεία.

Σε όσα δεν άκουσε και όσα δεν είδε, τι υποσχέσεις μπορεί να κρατήσει;

Τι να διαλέξει στης κρίσης την ώρα...να σκεφτεί ή μήπως να ζήσει;

Ν.Σ.