Gabriel José de la Concordia "Gabo" García Márquez
Αν ξέχναγε ο θεός για μια στιγμή ότι είμαι μαριονέτα πάνινη και μου'δινε ένα κομμάτι ζωής,
μάλλον δε θά'λεγα ό,τι σκεφτόμουν αλλά θα σκεφτόμουν ό,τι θά' λεγα...
θά' δινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που κοστίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν...
θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν περισσότερο, καταλαβαίνω ότι κάθε φορά που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εβδομήντα δευτερόλεπτα φωτός...
θα περπατούσα όταν οι άλλοι θα είναι σταματημένοι
θα ξύπναγα όταν οι άλλοι θα κοιμούνται...
θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλάνε και πώς θ' απολάμβανα ένα καλό παγωτό σοκολάτας...
αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωής, θα ντυνόμουν απλά, θά'πεφτα με τα μούτρα στον ήλιο, αφήνοντας ξεσκέπαστο όχι μόνο το σώμα μου αλλά και την ψυχή μου...
Θεέ μου, αν είχα μια καρδιά, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα τον ήλιο να βγει...
Θα ζωγράφιζα στ' αστέρια με ένα όνειρο του Van Gogh, ένα ποίημα του Benedeti, κι ένα τραγούδι του Serrat θα ήταν η καντάδα που θα έκανα στη Σελήνη...
θα πότιζα με τα δάκρυά μου τα τριαντάφυλλα για να νιώσω τον πόνο απ' τα αγκάθια τους και το κατακόκκινο φιλί των πετάλων τους...
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωής...δε θ' άφηνα να περάσει καμιά μέρα χωρίς να πω σ'αυτούς που αγαπώ, ότι τους αγαπώ...
θα έπειθα κάθε γυναίκα ή άντρα ότι είναι οι αγαπημένοι μου και θα ζούσα ερωτευμένος με την αγάπη...
στους ανθρώπους θ' αποδείκνυα πόσο λάθος κάνουν όταν σκέφτονται ότι σταματούν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να ξέρουν ότι γερνούν όταν σταματούν να ερωτεύονται...
σ' ένα παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετά...
στους γέρους θα μάθαινα ότι ο θάνατος δεν έρχεται με τα γηρατειά αλλά με τη λησμονιά...
τόσα πράγματα έμαθα από εσάς τους ανθρώπους...
έμαθα ότι όλος ο κόσμος θέλει να ζει στην κορυφή, χωρίς να γνωρίζει ότι η πραγματική ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που ανεβαίνει την ανηφόρα...
έμαθα ότι όταν ένα νεογέννητο σφίγγει με τη γροθιά του το δάχτυλο του πατέρα του, τον κρατά αιχμάλωτο για πάντα...
έμαθα ότι ένας άνθρωπος έχει το δικαίωμα να κοιτάξει τον άλλο από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί...
είναι τόσα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από εσάς, αλλά τελικά δε θα μου χρησιμεύσουν και πολύ όταν θα με κλείσουν σ' αυτή τη βαλίτσα...
δυστυχώς θα πεθάνω...
Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου