Πώς μετράμε την ανθρωπιά;

Η ανθρωπιά ορίζεται ως η ιδιότητα αυτού που είναι καλός άνθρωπος, έχει καλοσύνη, διαπνέεται από συμπόνια, υψηλό αίσθημα αλληλεγγύης και νοιάζεται για τον συνάνθρωπό του. (Μπαμπινιώτης, 2012) Είμαι από την Κοζάνη, μια μικρή πόλη της Δυτικής Μακεδονίας. Αν έκανα την ερώτηση αυτή στους συμπολίτες μου πολλοί θα θεωρούσαν ότι φέρουν την ιδιότητα της ανθρωπιάς, μη εξαιρουμένης της γράφουσας. Με λίγη μεροληψία ίσως, θεωρώ ότι το ίδιο θα απαντούσε το σύνολο των Ελλήνων και στην εποχή της παγκοσμιοποίησης που βιώνουμε, μάλλον όλο το ανθρώπινο είδος στα πέρατα αυτού του μικρού πλανήτη. Δεν μπορώ να μιλήσω για τους άλλους συνανθρώπους μου, αλλά εμείς στην Κοζάνη έχουμε μεγαλώσει με μια λαϊκή απλότητα. Η συνταγή είναι εύκολη και   συνίσταται στα εξής:   ότι δεν φαίνεται κακό δεν είναι, υπάρχει μια δικαιολογία για τα πάντα και ευτυχία είναι μόνο ότι μπορεί να μετρηθεί. Και φυσικά είμαστε καλοί άνθρωποι. Απλά πράγματα, απτά. Έχεις δουλειά, έχεις οικογένεια, έχεις κοινωνική υπόσταση, μεγ

Κική Δημουλά – Κατ΄οίκον & Προφυλάξεις



ΚΑΤ’ ΌΙΚΟΝ

Θα μένω μέσα μου πιο πολύ.
Σκέπτεσαι ελεύθερα
αμαρτάνεις εξομολογείσαι
δύσκολα μετανοείς δεν ξεχνιέται
ότι για λίγο δικό μας Παράδεισο
υπέστη τόση κόλαση η αμαρτία.

Μέσα λοιπόν θα μείνω
είναι τόσο ορθάνοιχτα.
Μόνο που δεν έχω ουρανό αλλά
δεν είναι το έξω ο μόνος προμηθευτής
σου τον φέρνει και η ανάγκη
πόσο τον χρειάζεσαι
πόσο τον θέλεις πιο κοντά πιο γρήγορα
πώς τον θέλεις

σκέτο
με άστρα και μια φέτα φεγγάρι
ή μόνο  με Θεό;


Αν μόνο με Θεό
στοιχίζει πολύ
εξάλλου κάθε πίστη
έστω κι αναποφάσιστη κοστίζει.
Ολόκληροι να της καταβληθούμε
απαιτεί.



ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ

Όταν βρέχει
δεν παίρνω ομπρέλα.
Το θεωρώ δειλία να προφυλάσσομαι
από το ξεκάθαρο.

Όταν δεν βρέχει
όσο κι αν ευτυχεί ο ουρανός
όσο κι αν τον πιστεύω

ανοίγω την ομπρέλα μου
δεν είναι ξεκάθαρη
καιρική συνθήκη η ευτυχία.


Κική Δημουλά, από τη συλλογή "Δημόσιος Καιρός"
Εκδόσεις Ίκαρος (2014)

Σχόλια