Πώς μετράμε την ανθρωπιά;

Αναρτήθηκε από την
Η ανθρωπιά ορίζεται ως η ιδιότητα αυτού που είναι καλός άνθρωπος, έχει καλοσύνη, διαπνέεται από συμπόνια, υψηλό αίσθημα αλληλεγγύης και νοιάζεται για τον συνάνθρωπό του. (Μπαμπινιώτης, 2012) Είμαι από την Κοζάνη, μια μικρή πόλη της Δυτικής Μακεδονίας. Αν έκανα την ερώτηση αυτή στους συμπολίτες μου πολλοί θα θεωρούσαν ότι φέρουν την ιδιότητα της ανθρωπιάς, μη εξαιρουμένης της γράφουσας. Με λίγη μεροληψία ίσως, θεωρώ ότι το ίδιο θα απαντούσε το σύνολο των Ελλήνων και στην εποχή της παγκοσμιοποίησης που βιώνουμε, μάλλον όλο το ανθρώπινο είδος στα πέρατα αυτού του μικρού πλανήτη. Δεν μπορώ να μιλήσω για τους άλλους συνανθρώπους μου, αλλά εμείς στην Κοζάνη έχουμε μεγαλώσει με μια λαϊκή απλότητα. Η συνταγή είναι εύκολη και   συνίσταται στα εξής:   ότι δεν φαίνεται κακό δεν είναι, υπάρχει μια δικαιολογία για τα πάντα και ευτυχία είναι μόνο ότι μπορεί να μετρηθεί. Και φυσικά είμαστε καλοί άνθρωποι. Απλά πράγματα, απτά. Έχεις δουλειά, έχεις οικογένεια, έχεις κοινωνική υπόσταση, μεγ
1

Γιώργος Καζαντζής - Μέλισσες

Αναρτήθηκε από την

μεταφόρτωση από το χρήστη του youtube: 93472934 (19-04-2010)


Τραγούδι: Φωτεινή Βελεσιώτου 
Μουσική: Γιώργος Καζαντζής 
Στίχοι: Ελένη Φωτάκη 

Να σε μισήσω είν' αργά
αέρας με δροσολογά
με κυνηγούν οι μέλισσες
κι εσύ, που δεν με θέλησες.
Τινάζω το βασιλικό
να σταματήσω το κακό
σ' είχανε δέσει μάγισσες
μα πάλι εσύ με ράγισες.

Νυχτώνει, βγαίνω να σε βρω
σα φεγγαράκι δυο μερώ
κλειστά παραθυρόφυλλα
να μ' αγαπάς, πώς το θελα.

Θυμάρι ρίχνω στις φωτιές
με τυραννούν οι ομορφιές
οι ομορφιές οι φόνισσες
κι εσύ που με λησμόνησες.

Αν κλάψω, μη με φοβηθείς
την ένιωσα και πριν χαθείς
μια πίκρα στο ροδόνερο
γιατί μ' αρνιόσουν τ' όνειρο.
Θα ρίχνω εκεί που περπατάς
τον όρκο μας να τον πατάς
κι ας με πονούν οι μέλισσες
κι εσύ, που δεν με θέλησες.
 
από το δίσκο του Γιώργου Καζαντζή, "Ίσαλος Γραμμή" (2008)

Σχόλια

  1. natamaysa7 Σεπτεμβρίου 2012 στις 10:46 μ.μ.

    Δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια το πόσο μου αρέσει αυτό το τραγούδι.. Δε μπορώ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ns8 Σεπτεμβρίου 2012 στις 12:12 π.μ.

    πολύ χαίρομαι που για μια ακόμη φορά ταυτίζονται οι απόψεις μας...και επειδή είναι λίγο αργά για να σου απαντήσω, ούτε εγώ έχω σταματήσει να το ακούω τον τελευταίο καιρό. Τα υπόλοιπα ελπίζω να τα συζητήσουμε σύντομα σε κατ' ιδίαν συνάντηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου