Πώς μετράμε την ανθρωπιά;

Αναρτήθηκε από την
Η ανθρωπιά ορίζεται ως η ιδιότητα αυτού που είναι καλός άνθρωπος, έχει καλοσύνη, διαπνέεται από συμπόνια, υψηλό αίσθημα αλληλεγγύης και νοιάζεται για τον συνάνθρωπό του. (Μπαμπινιώτης, 2012) Είμαι από την Κοζάνη, μια μικρή πόλη της Δυτικής Μακεδονίας. Αν έκανα την ερώτηση αυτή στους συμπολίτες μου πολλοί θα θεωρούσαν ότι φέρουν την ιδιότητα της ανθρωπιάς, μη εξαιρουμένης της γράφουσας. Με λίγη μεροληψία ίσως, θεωρώ ότι το ίδιο θα απαντούσε το σύνολο των Ελλήνων και στην εποχή της παγκοσμιοποίησης που βιώνουμε, μάλλον όλο το ανθρώπινο είδος στα πέρατα αυτού του μικρού πλανήτη. Δεν μπορώ να μιλήσω για τους άλλους συνανθρώπους μου, αλλά εμείς στην Κοζάνη έχουμε μεγαλώσει με μια λαϊκή απλότητα. Η συνταγή είναι εύκολη και   συνίσταται στα εξής:   ότι δεν φαίνεται κακό δεν είναι, υπάρχει μια δικαιολογία για τα πάντα και ευτυχία είναι μόνο ότι μπορεί να μετρηθεί. Και φυσικά είμαστε καλοί άνθρωποι. Απλά πράγματα, απτά. Έχεις δουλειά, έχεις οικογένεια, έχεις κοινωνική υπόσταση, μεγ
1

Ν.Σ. - Tabula Rasa

Αναρτήθηκε από την
Σαν σύννεφο ταξίδεψες στην έγχρωμη του πάθους σου βροχή.
Κι όταν ήρθε η στιγμή να στάξεις της αγάπης σου, την τολμηρή σταγόνα,
ξέπλυνες τα αβίαστα και άρρυθμα βήματά σου.
Και πήρες δρόμους άβατους και όμορφα μονοπάτια ∙
που κάποτε τα γνώριμα δεν άφηναν να διαβείς,
με τόσες απαράλλαχτες και ίδιες πινακίδες.
Και άνοιξε το βήμα σου και έγινε τρεχάλα,
μη θέλοντας στιγμή να θυσιάσεις,
σε όσα ίσως δεν προλάβαινες να πρωτοανταμώσεις.
Έσβησαν των άλλων οι ανάσες στου πριν τα γκρίζα χείλη,
και έμεινε μόνη η κοφτή και γρήγορη του είμαι αναπνοή.
Πέταξες όσα βάρυναν και έσβησες όσα έκαιγαν ∙
και σαν παιδί που αδημονεί σε έκανε να λυσσάξεις,
να μάθεις τι είναι η ζωή, χωρίς τις νόρμες και τα χρή και ύλη διδακτέα.
Ξύπνησαν οι αισθήσεις σου και κόπασαν οι ενοχές.
Έγινε μόχθος λατρευτός και ακόρεστη ανάγκη,
η πρότερη καταβολή προσπάθειας πονεμένης.
Και στο κατάλευκο λινό του ύπνου σου σεντόνι,
κέντησαν τα όνειρα πνοές και οι σκέψεις σου εικόνες
και έπαψες να ονειρεύεσαι με βλέφαρα κλειστά,
και το σεντόνι σου έγινε ρούχο απλό, καθημερινό και χιλιοφορεμένο.
Δεν έχασες, δεν νίκησες, μα έφθασες ως το τέρμα,
στο δρόμο που μονάχη σου συνάντησες τους μύριους,
πριν γίνουν ένας οι πολλοί και νόημα οι λέξεις.


Ν.Σ. - Tabula Rasa


Εικόνα: Πάμπλο Πικάσο - Le Pigeon aux Petits pois (The Pigeon with Green Peas),1911

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου