Πώς μετράμε την ανθρωπιά;

Η ανθρωπιά ορίζεται ως η ιδιότητα αυτού που είναι καλός άνθρωπος, έχει καλοσύνη, διαπνέεται από συμπόνια, υψηλό αίσθημα αλληλεγγύης και νοιάζεται για τον συνάνθρωπό του. (Μπαμπινιώτης, 2012) Είμαι από την Κοζάνη, μια μικρή πόλη της Δυτικής Μακεδονίας. Αν έκανα την ερώτηση αυτή στους συμπολίτες μου πολλοί θα θεωρούσαν ότι φέρουν την ιδιότητα της ανθρωπιάς, μη εξαιρουμένης της γράφουσας. Με λίγη μεροληψία ίσως, θεωρώ ότι το ίδιο θα απαντούσε το σύνολο των Ελλήνων και στην εποχή της παγκοσμιοποίησης που βιώνουμε, μάλλον όλο το ανθρώπινο είδος στα πέρατα αυτού του μικρού πλανήτη. Δεν μπορώ να μιλήσω για τους άλλους συνανθρώπους μου, αλλά εμείς στην Κοζάνη έχουμε μεγαλώσει με μια λαϊκή απλότητα. Η συνταγή είναι εύκολη και   συνίσταται στα εξής:   ότι δεν φαίνεται κακό δεν είναι, υπάρχει μια δικαιολογία για τα πάντα και ευτυχία είναι μόνο ότι μπορεί να μετρηθεί. Και φυσικά είμαστε καλοί άνθρωποι. Απλά πράγματα, απτά. Έχεις δουλειά, έχεις οικογένεια, έχεις κοινωνική υπόσταση, μεγ

Piazzolla-Borges-Munarriz -"Alguien le dice al tango"



Alguien le dice al tango

Tango que he visto bailar
contra un ocaso amarillo,
por quienes eran capaces
de otro baile, el del cuchillo.
Tango de aquel Maldonado,
con menos aqua que barro,
tango silbado al pasar
Desde el pescante del carro.
Despreocupado y zafado,
siempre mirabas de frente.
Tango que fuiste la dicha
de ser ombre y ser valiente.
Tango que fuiste feliz,
como yo tambien lo he sido,
segun me cuenta el recuerdo;
el recuerdo fue el olvido…
Desde ese ayer ! Cuantas cosas
a los los dos non han pasado!
Las partidas y el pesar,
de amar y no ser amado.
Yo habre muerto y seguiras
orillando nuestra vida.
Buenos Aires no te olvida,
Tango que fuiste y seras…



Κάποιος μιλάει στο τάνγκο

Τάνγκο που έχω δει να σε χορεύουν
Μπροστά στο κίτρινο ηλιοβασίλεμα
Άντρες που ήταν ικανοί
Για άλλο χορό, αυτόν του μαχαιριού
Τάνγκο του κακόφημου Μαλδονάδο
Το νερό λιγοστεύει στη λάσπη του
Τάνγκο που σε σφύριζαν μέσα από άμαξες κλειστές.
Αδιάφορος κι απαλλαγμένος
Πάντοτε κοιτούσες κατάματα
Τάνγκο ήσουν η ευτυχία
Να είσαι άντρας
Να είσαι θαρραλέος
Τάνγκο ζούσες την ευτυχία
Όπως τη ζούσα κι εγώ
Αυτό διηγείται η μνήμη
Η μνήμη που τώρα θα ονομάζεται λήθη.
Από εκείνο το χθες
Τόσα και τόσα στους δυό μας έχουν συμβεί
Οι αναχωρήσεις και η λύπη
Να αγαπάς και να μη σ’ αγαπούν
Εγώ θα έχω πεθάνει και συ θα συνεχίζεις
Να περνάς πλάι από τη ζωή μας
Το Μπουένος Άϊρες δεν σε ξεχνά
Τάνγκο ήσουν και θα είσαι.

Απόδοση στα ελληνικά: Γεωργία Συλλαίου




Somebody tells it to the tango

Tango that I have seen danced
against a yellow sunset
by those who were capable
of another dance, that of the knife.
Tango of that Maldonado
with less water than mud,
tango whistled when travelling
on the driving seat of my wagon.
Unworried and released
you always looked up front,
tango, you were lucky
for being man and courageous.
Tango you have been happy
as I have also been,
according to my memory,
memory or forgetfulness.
Since that yesterday, how many things
Have happened to both of us:
the departures, and the grief
of loving and not to be loved.
I will have died, and you will continue
bordering our life.
You don’t forget Buenos Aires,
tango that you were and you will be.
Translation: Eduardo Bianchi


Μουσική : Astor Piazzolla
Ποίηση : Jorge Luis Borges
Ερμηνεία : Valeria Munarriz

Σχόλια

  1. Hello my dear friend! Nice post… Glad to be here … Thanks for sharing! I wish you a lovely new week full of joy and happiness. Hugs!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. dear friend Nelson,it's always nice to have you here!!!!i am very glad that you enjoy our posts. We wish you a happy new year with health, love and happiness.kisses

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟ ΛΕΕΙ ΣΤΟ ΤΑΝΓΚΟ

    Που χόρευες σε είδα, τάνγκο,
    στο θαμποκίτρινο της δύσης
    για όποιους ξέραν και χορεύαν
    των μαχαιριών χορούς επίσης.
    Στον Μαλδονάδο εκείνον, τάνγκο,
    που λάσπες φέρνει αντί νεράκι,
    εσφύραγες, καθώς τραβούσες,
    κι οδήγαγες το αμαξάκι.

    Αμέριμνο, ευχαριστημένο·
    λοξά ποτέ σου δεν κοιτούσες.
    Καλή σε μοίρανε μια μοίρα
    κι αντρίκια μάς παρηγορούσες.
    Από ευτυχία ξέρεις, τάνγκο·
    κι εγώ γνωρίζω τί τη δίνει
    -- αν δεν με ξεγελάει η μνήμη:
    η μνήμη μες στη λησμοσύνη.

    Από το χτές σου, αλήθεια, πόσα
    και πόσα έρχονται και πάνε!
    Φευγιά, καημοί, ερχομοί και θλίψες:
    αγάπα κι ας μην σ' αγαπάνε.
    Πεθάνει θά 'χω, μα θα υπάρχεις,
    Μες στη ζωή μας τ' όριο νά 'σαι.
    Το Μπουένος Άιρες τί είσουν ξέρει
    για μας, και τί για πάντα θά 'σαι.


    Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σας ευχαριστούμε εκ βαθέων, που μπήκατε στον κόπο να αναρτήσετε στο blog μας μία από τις υπέροχες μεταφράσεις σας! Η μετάφρασή σας στο "Είκοσι ερωτικά ποιήματα και ένα τραγούδι χωρίς καμμιάν ελπίδα" αποτέλεσε εφαλτήριο για τη γνωριμία μου με την ποίηση του Νερούδα και φυσικά τούτη η εκτίμηση δε θα μπορούσε να λείπει από εδώ. Να είστε καλά!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου