Khalil Gibran Χαλίλ Γκιμπράν(αραβικά: (جبران خليل جبران
The Madman (1918)- Πώς έγινα τρελός
(από το βιβλίο Ο Τρελός)
"Σε έναν κόσμο εγκλωβισμένο στο τετράγωνο βάθρο της Λογικής, ο Τρελός αντιπροσωπεύει το παράδοξο, ό,τι δε συμφωνεί με τους κανόνες της κατεστημένης τάξης πραγμάτων. Από αυτή την άποψη είναι μια ιδέα που φοβίζει, γοητεύει και παράλληλα δίνει μια νέα ώθηση στα φανταστικά περιεχόμενα της ψυχής. Φοβίζει, γιατί τα βήματά του οδηγούν στο άγνωστο. Γοητεύει, γιατί προσφέρει νέες ευκαιρίες, νέους ορίζοντες. Δίνει μια νέα ώθηση, γιατί η αρχέτυπη εικόνα του είναι ταυτισμένη με την ίδια εικόνα της Δημιουργίας."
μεταφραστής : ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ
How I Became A Madman
You ask me how I became a madman. It happened thus: One day, long before many gods were born, I woke from a deep sleep and found all my masks were stolen -- the seven masks I have fashioned and worn in seven lives -- I ran maskless through the crowded streets shouting, "Thieves, thieves, the cursed thieves."
Men and women laughed at me and some ran to their houses in fear of me.
And when I reached the market place, a youth standing on a house-top cried, "He is a madman." I looked up to behold him; the sun kissed my own naked face for the first time. For the first time the sun kissed my own naked face and my soul was inflamed with love for the sun, and I wanted my masks no more. And as if in a trance I cried, "Blessed, blessed are the thieves who stole my masks."
Thus I became a madman.
And I have found both freedom and safety in my madness; the freedom of loneliness and the safety from being understood, for those who understand us enslave something in us.
But let me not be too proud of my safety. Even a Thief in a jail is safe from another thief. | Πώς έγινα τρελός
Με ρώτησες πώς έγινα τρελός. Να πώς: Μιαν αυγή, καιρό πολύ πριν γεννηθούνε άμετροι θεοί, ξύπνησα από ένα λήθαργο κι είδα πως μου είχαν κλέψει όλες τις μάσκες μου -τις εφτά μάσκες που είχα δημιουργήσει κι είχα φορέσει σ' εφτά ζωές -- Έτρεξα τότε ακάλυπτος στους κοσμοπλημμυρισμένους δρόμους φωνάζοντας, "Κλέφτες, κλέφτες, καταραμένοι κλέφτες."
Πολλοί άντρες και γυναίκες με περιγέλασαν, κι άλλοι έτρεξαν φοβισμένοι στα σπίτια τους.
Σαν έφτασα στην αγορά, ένας νέος πάνω από μια στέγη φώναξε: "Είναι τρελός". Σήκωσα το κεφάλι για να τον δω, για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό πρόσωπό μου και η ψυχή μου γέμισε αγάπη για τον ήλιο, κι απ΄ τη στιγμή εκείνη δεν ήθελα πια τις μάσκες μου. Και εκστασιασμένος φώναξα, "Ευλογημένοι, ευλογημένοι εκείνοι που έκλεψαν τις μάσκες μου."
Έτσι έγινα τρελός.
Και μέσα στην τρέλα μου βρήκα και τα δυο, λευτεριά και σιγουριά, τη λευτεριά της μοναξιάς και τη σιγουριά πως δεν με καταλαβαίνουν, γιατί αυτοί που μας καταλαβαίνουν κάτι υποδουλώνουν μέσα μας.
Αλλά ας μην είμαι και τόσο περήφανος για τη σιγουριά μου. Κι ένας κλέφτης ακόμα, όταν είναι φυλακισμένος, είναι προφυλαγμένος από έναν άλλον κλέφτη. |
Khalil Gibran (Χαλίλ Γκιμπράν) - How I Became A Madman
The Madman (1918)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου